75 kleine zusjes
Blijf op de hoogte en volg Ann
27 Maart 2015 | Sri Lanka, Galle
Verder heeft mijn stage ook meer vorm gekregen. Ik heb besloten om mij alleen te richten op het project van het meisjes opvanghuis en niet op het project van de straat kinderen. Dit komt omdat ik het idee heb dat ik binnen het opvanghuis meer kan betekenen als maatschappelijk werker en al mijn aandacht dan naar één doelgroep gaat. Janaka was hier erg blij mee en is ook met een aantal ideeën gekomen voor mijn stage. Zo mag ik waarschijnlijk van een aantal meisjes een ‘case study’ maken, waardoor ik wellicht iets voor hen kan betekenen. Gedurende de afgelopen weken heb ik meer overzicht gekregen over het opvanghuis: wat zijn de regels, wie bepaalt de regels, hoe het zit met de financiering en wat is Janaka zijn rol binnen het opvanghuis. Wanneer je binnen komt als vrijwilliger heeft de lokale staff niet veel behoefte om met jou te praten en bovendien is hun Engels ook niet heel goed. Ze zijn niet erg open maar dit begint langzamerhand wel iets losser te worden. Zo heb ik afgelopen week met een medewerker gesproken toen de meisjes aan het volleyballen waren op het sportveld. Ze vertelde over haar visie richting de meisjes en hun toekomst, maar ook over de regels binnen het huis en de Sri Lankeese cultuur en de invloed hiervan.
Soms is het als ‘maatschappelijk werker in opleiding’ wel eens frustrerend om te weten dat er vanuit het opvanghuis niet wordt gekeken naar hun toekomst en dat ze niet worden geholpen om hier over na te denken. Ook zijn er medewerkers die op de hoogte moeten zijn van de situaties en het verleden van de meisjes, zodat ze hierover in gesprek kunnen gaan. Helaas houdt hun functie al snel op bij het rapporteren van een bezoek aan de rechter. Frustraties waarvan je denkt dat je bent voorbereid en waarvan je denkt dat je het wel aan kan. Totdat je de meisjes leert kennen en beseft hoe het voor hun zal zijn als zij het opvanghuis moeten verlaten.
Afgelopen week heb ik een aantal een collage laten maken waarin zij duidelijk moesten maken wie zij zijn, wat zij willen, waar zij van dromen en wat zij leuk vinden. Voor sommigen best een moeilijke opdracht en een aantal namen mijn voorbeeld klakkeloos over. Ik merkte dat veel meisjes nog weinig hebben nagedacht over hun eigen persoonlijkheid en dit ook erg moeilijk vonden. Met behulp van plaatjes en veel één-op-één hulp kwamen ze er en zijn er mooie collages ontstaan. Op het gebied van talenten zijn ze ook nog erg bescheiden en verlegen. Ik vertelde een meisje dat ik haar collage erg creatief vond en dat ik vond dat ze dát op haar collage kon zetten. Ze geloofde het zelf niet en lachte het erg verlegen weg, maar het stond er wel op.
Afgelopen donderdag ging ik naar het opvanghuis zoals iedere ochtend. Benieuwd naar wat voor een dag mij vandaag weer te wachten stond. We zijn afgelopen week bezig geweest met leren klokkijken in het Engels en deze week stonden de maanden van het jaar en de dagen van week op het programma. We hadden hen de opdracht gegeven om een weekschema te maken. We waren met vijf vrijwilligers dus we hadden goed de mogelijkheid om de meisjes die minder goed in Engels waren te helpen. Al snel kwamen we er achter dat het écht een hele andere ochtend was dan normaal. De les was een stuk drukker die dag omdat de Bakery Class niet door ging. Veel meisjes van de Bakery Class waren ziek en konden dus niet komen waardoor de les was afgelast. Maar ook bij onze les waren er een aantal meisjes ziek en zagen er niet goed uit. Ik maakte me erg zorgen en één meisje lag constant met haar hoofd op tafel en reageerde bijna niet. Haar buik deed erg pijn. Een half uur nadat we ongeveer begonnen waren had een ander meisje overgegeven en barste in tranen uit. Ze kon niet lopen van de pijn in haar buik, dus werd ze naar het kantoor gebracht zodat er zo snel mogelijk naar iemand kon kijken.
Die middag ging ik terug naar het opvanghuis. Een aantal vrijwilligers vroegen zich af of het verstandig was of ik wel zou gaan omdat er een aantal ziek waren. Ik dacht dat het wel kon omdat het waarschijnlijk aan iets lag wat ze hadden gegeten. Helaas liep deze middag ook totaal anders. We mochten eerst naar het sportveld, maar toen begon het te regenen. Hierdoor begonnen we al met het opruimen van het klaslokaal zodat we hier konden spelen. Helaas kwam ik er vijf minuten later achter dat het klaslokaal zou worden gebruikt voor een les. Ook de andere ruimte, die veelte klein eigenlijk is, was in gebruik. Een aantal meisjes wilde alsnog naar buiten maar dit werd uiteraard niet toegestaan. Hierdoor hadden we geen ruimte die dag om te gaan sporten en zijn we maar terug gegaan. Verdrietige gezichtjes lieten we achter en we beloofde dat we morgen terug zouden komen. Een medewerker liet ons weten dat het morgen wel mogelijk is om naar buiten te gaan dus dat leek ons een betere optie.
De volgende dag kwamen we terug en we schreven onze namen op in het registratie boek. We zagen al snel een groep meisjes in een groepje zitten. Ze waren allemaal ziek en moesten allemaal overgeven. Het aantal meisjes dat ziek was, was nu nog verder opgelopen. Ik vroeg een medewerker naar wat er aan de hand was en of het een virus was. Ze zei dat het inderdaad een virus was en dat het beter is om een aantal dagen niet te komen. Ik vond het verschrikkelijk om al die zieke meisjes bij elkaar te zien. Eén voor één moesten ze overgeven en het drinkwater wat naast hen stond zag er niet uit als iets wat hen beter kon maken. Op dat moment realiseerde ik mij nog beter in wat voor slechte conditie het opvanghuis is en dat het aantal waarschijnlijk alleen maar meer op zal lopen. Ze kunnen hun handen namelijk niet goed schoonmaken en ook op de wijze waarop het eten wordt voorbereid zal het alleen maar erger worden. Ze doen veel met hun handen en aangezien zij hun handen niet bacterie vrij wordt gemaakt, zal het zich snel verspreiden. Janaka had mij een aantal weken geleden al gewaarschuwd voor de slechte conditie van het eten: ze krijgen te weinig te eten, het eten is erg eentonig is waardoor ze te weinig voedingsstoffen binnen krijgen en het eten wordt op een onhygiënische manier voorbereid. Opnieuw moesten we verdrietige gezichtjes achter ons laten voor onze eigen veiligheid. Eén meisje zei tegen ons dat het ook beter was om te gaan, omdat het gevaarlijk voor ons kan zijn. Echter is dat wel makkelijker gezegd dan gedaan. Ik begin ze nu goed te leren kennen dus je wil ze graag even troosten. Helaas kan dat niet omdat ik het dan zelf wellicht ook kan oplopen. Een aantal teleurstellende dagen op stage en hopelijk worden ze snel beter. We hebben met de vrijwilligers besloten om flesjes alcoholgel te kopen, zodat zij op z’n minst hun handen kunnen des infecteren. Het zal uiteraard niet alles tegen houden. Maar ik begin steeds beter te zien dat alle kleine beetjes een groot verschil maken voor hen. Ondanks dat het professioneel gezien niet goed is, ga je toch veel om ze geven en lijkt het ondertussen net alsof ik 75 kleine zusjes er bij heb gekregen. Ik had ze nog een bal meegegeven, zodat de meisjes die niet ziek zijn zich daar nog mee kunnen vermaken.
-
07 April 2015 - 10:13
Martine:
Hoi Annemarieke,
Ik was nieuwsgierig naar al je avonturen dus heb je blog opgezocht. Wat leuk om te lezen en wat maak je een hoop bijzondere dingen mee zeg! Een heel ander soort stage zo! Geniet nog maar lekker van alle mooie en misschien ook wel moeilijke momenten, deze ervaringen neem je een leven lang mee!
Groetjes, Martine -
07 April 2015 - 16:41
Gino:
Ohhhh wat een ellendeeeeee. Leuk om te lezen! Ik ben wel een tikkeltje jaloers ja. Keep the stories coming! Groetjes, Gino -
07 April 2015 - 22:17
Jenny:
Hoi Annemarieke,
Via Martine op je blognaam terecht gekomen, leuk om je ervaring op je stage te lezen. Nu heb ik 2 personen die op waarbenjenu kan volgen.
Een hele andere stage, maar heel leerzaam!
Maak er wat leuks van en veel succes!
Groeten Jenny -
07 Mei 2015 - 07:38
Aniel Harhangi:
Hoi Annemariek,
Leuk om te lezen over je ervaringen in Sri Lanka wat je allemaal doet en meemaakt.
Geniet van de de dingen in het prachtige land wens je alle goeds toe!
Wens je heel veel succes!
Groetjes, Aniel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley